12. Nie zrań mnie

-Jaki?
-Będziemy udawać, że się pokłóciliśmy. A wy-wskazała na Jorge i Tini-wy nam pomożecie
-Co?!-zapytali jednocześnie wszyscy
-Ja nie chce ukrywać, że jestem z tobą-powiedział Facu i objął Cande w talii
-Musimy się jakoś zemścić-wytłumaczyła Cande i odeszła od chłopaka
-Myśle, że to dobry pomysł-powiedziała Tini-kara im się należy
-Ok ale musisz mi to potem wynagrodzić-pozostali popatrzyli na niego
-Ja się w to nie mieszam-powiedział Jorge odsuwając się od wszystkich
-Oj nie bądź takim mięczakiem-powiedziała Cande uderzając chłopaka w ramie
-Dobra ja po prostu nie będe nic mówić
-No i dobrze nic nie wiesz o tym, że jesteśmy razem-powiedział Facu i znów przybliżył się do swojej dziewczyny
-Wpożo to my już idziemy-powiedział Jorge łapiąc Martinę za ręke
-Tylko uważajcie żeby was nie przyłapali-ostrzegł Facu
-Ok-powiedział chłopak i wyszli zamykając za sąbą drzwi
-Ty to masz pomysły-powiedział Facu odwracając dziewczynę w swoją stronę
-Lubię się mścić-mówiła patrząc w jego oczy
-Jesteś niegrzeczną dziewczynką-powiedział i zagroził jej palcem
-Życie-powiedziała wzruszjąc ramionami
-Wiesz, że Cię kocham?-zapytał patrząc jej prosto w oczy
-Facundo?-powiedziała i usiadła na łóżku-Mogę Cię o coś prosić?-zapytała
-Oczywiście-powiedział podchodząc do niej
-Nie zrań mnie- powiedziała omijając jego wzrok
-Słuchaj wiem, że w twoim życiu coś się wydarzyło coś co na pewno bardzo Cię bolało-powiedział zmuszając ją do spojrzenia w jego oczy, oczy dziewczyny zaszkliły się na skutek wspomnień szybko je zamkneła a po jej policzku spłyneła łza
-Nie potrafie jeszcze o tym mówić-powiedziała spuszczając głowę
-Możesz mi zaufać-powiedział i objoł ją
-Wiem ale proszę Cię nie karz mi teraz przez to przechodzić-nie patrzyła w jego oczy
-Dobrze ale obiecaj mi, że opowiesz mi o tym, jeśli teraz mi nie powiesz to zrobisz to w najbliższym czasie. Ale wtedy powiesz mi całą prawdę, powiesz mi co łączy Cię z moim kuzynem, dlaczego wtedy uciekłaś, powiesz mi co Ci się śni w nocy, powiesz mi jak to się stało-mówiąc to włożył ręke pod jej bluzkę i przejechał palcem po jej bliźnie, dziewczyna z każdym jego słowem przerażała się coraz bardziej- i powiesz mi dlaczego tak się zmieniłaś-Cande była przygnębiona
-Ja...-prawie płakała
-Ufasz mi czy nie?
-Oczywiście, że Ci ufam ale zrozum ja nie mogę...-pogłaskał ją po policzku
-Dobrze ale powiesz mi kiedyś tak?-Cande zacisneła powieki
-Dobrze powiem Ci ale jeszcze nie teraz, obiecuję Ci, że opowiem ci o wszystkim jak będe mogła-Facu złapał ją za ręke
-Dobrze na razie dam Ci spokój ale wiedz, że ja Cię kocham i zawsze ale to zawsze Ci pomogę-Cande lekko się uśmiechneła
-Dobrze za jakiś czas Ci powiem
-Ok-przytulił ją
-A teraz musimy zrealizować nasz plan-powiedział  a dziewczynie od razu poprawił się humor
promiennie się uśmiechneła
-To ja wyjde pierwsza i wszystkich zagadam a ty po cichu wyjdziesz z mojego pokoju.Tak?
-Dobrze ale jeszcze coś-powiedział i przyciągnął ją do siebie i pocałował. Ta chwila mogła by trwać wiecznie wszystko co dobre musi się skończyć oderwali się od siebie.
-Idę-powiedziała i zamkneła za sobą drzwi.



Hejo!
Taki tam rozdzialik. Jest niewiem jaki serio nie oceniam go.
Jestem nieprzytomna dzisiaj rozchorowałam się.
Ale to jeszcze nic wczoraj zaczełam czytać piękną książke zaczełam o 20.00
a skończyłam dzisiaj o 4.00 rano tak dać Werze książkę. I jeszcze wstałam o 8.00
bo spać nie umiałam tak mądra ja dobrze, że do szkoły nie idę
I co by tu jeszcze a pytanka:
1. Czy Facu i Cande uda się ten plan?
2. Czy Facu pozna w końcu tajemnicę Cande?
3. Dlaczego Cande boi się powiedzieć o tajemnicy?
4. Co to za tajemnica?
Żegnam. Pa, pa.